Το παρών ηχητικό έργο "Glitch City" περιγράφει μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πόλης. Έχοντας συλλέξει ηχητικό υλικό από διάφορες γωνίες της πόλης, το οποίο εκ πρώτης ακρόασης θα λέγαμε ότι δεν έχει κάποια σύνδεση, δημιούργησα μια σύνθεση που εκφράζει ακριβώς αυτό: Την επιτηδευμένη συνοχή των στοιχείων της πραγματικότητας και της υπερβολής της ύπαρξης, οι οποίες στην αρχή παλεύουν μέσα μας για καιρό, αλλά στη πορεία συγχωνεύονται και συνυπάρχουν, δίνοντας ζωή στον νέο μας εαυτό.
Glitch City refers to a distorted image of the big city. Blending samples from field recordings and sound synthesis, I describe the forced cohesion of real life and the excess of our reality. Will this cohesion lead to social rebirth or it will cancel the meaning of existence?
Comments
Post a Comment