Το "Dreams of Chaos" είναι επηρεασμένο από τη ταινία "JOKER (2019)". Πραγματεύεται τη έμφυτη κλίση στη ψυχική διαφθορά που πιστεύω ότι χαρακτηρίζει το είδος μας. Όταν ένας είναι έρμαιο των παθών του η λύση που ουσιαστικά επιζητά είναι η αποξένωση από τον εαυτό του. Εύχεται να μπορούσε να βγει απ' τη σκέψη του και ταυτόχρονα μισεί αλλά και θαυμάζει τους άλλους. Πόσο εύκολο είναι, όντας εγκλωβισμένος στη κατάσταση αυτή, να χάσει τον εαυτό του στ' αλήθεια και να γίνει ένα με τη μάζα; Πόσο εύκολα οριοθετείται η ανάγκη για αυτοκαταστροφή; Πόσο συχνά ονειρεύεστε το χάος;
"Dreams of Chaos" raises the issue of the inherent flair for mental demoralization that I believe characterizes the human race. How easy it is to lose yourself and become one with universe? How easy it is to delimit the need of self destruction? How often do you dream of Chaos?
Comments
Post a Comment